کشف هولناک یک مومیایی 1000 ساله داخل مجسمه طلایی! - وبلاگ اخبار و رویدادها

به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها، کشف یک مومیایی داخل مجسمه ای طلایی

امروز می خواهیم در خصوص کشفی عجیب و باورنکردنی با شما صحبت کنیم. یک مجسمه طلایی که بودا را در حالت نشسته نشان می دهد از نیایشگاه های چین خارج شده و سر از یک حراجی در هلند در آورده است. اما این مجسمه رازی هولناک را در خود مخفی نموده است: داخل این مجسمه یک مومیایی 1000 ساله مخفی شده است! با خبرنگاران همراه باشید تا در خصوص کشف عجیب مومیایی داخل مجسمه با شما بیشتر صحبت کنیم.

راز مجسمه پس از 800 سال برملا می گردد!

اینکه چطور این مجسمه غول پیکر طلایی از چین خارج شده و به هلند آمده هنوز تعیین نیست. اما رازی که این مجسمه در دل خود داشته آنقدر عجیب و جالب است که دیگر کسی به آن موضوع توجه نمی نماید. این مجسمه را چند دهه قبل فردی در یک حراجی اشیاء عتیقه خریداری نموده و آن را برای بازسازی و بازسازی به یک کارشناس می سپرد. ظاهرا عتیقه شناس متوجه نکاتی غیرعادی در این مجسمه می گردد و اینطور است که این راز 1000 ساله برملا می گردد. گروهی از دانشمندان و محققین این مجسمه را مورد آنالیز قرار دادند و پس از انجام دادن سی تی اسکن و دریافت تصویری سه بعدی از داخل مجسمه متوجه حقیقتی هولناک شدند. یک جسد مومیایی داخل مجسمه قرار داشت که برای 800 سال همان طور به جای مانده بود.

جالب است بدانید که نخستین بار در دهه 1990 بود که مجسمه مورد آنالیز قرار گرفته و مومیایی داخل مجسمه شناسایی شد. اما در آن موقع کارشناسان به علت خطر نابودی، نمی توانستند مومیایی را از مجسمه خارج نمایند. با این حال، الان و به یاری تکنولوژی های نو تیمی از دانشمندان و باستان شناسان دست به دست یکدیگر داده اند تا راز این مجسمه عجیب را حل نمایند. تیمی از دانشمندان آلمانی، هلندی و ایتالیایی پس از انجام آزمایش های متعدد سی تی اسکن توانستند جزئیات دقیق اسکلت این مومیایی را شناسایی نمایند.

تیم دانشمندان با استفاده از آندوسکوپ از داخل حفره قفسسه سینه و شکم مومیایی نمونه برداری کردند و متوجه شدند که اندام های داخلی این راهب بودایی برداشته شده و به جای آن پارچه هایی قدیمی با نوشته های چینی جایگزین شده اند.

وینسنت وان ویلسترن، باستان شناس موزه درنت در این باره می گوید:

ما ابتدا فکر کردیم با یک تکه کاغذ روبرو هستیم که روی آن جملاتی چینی نوشته شده است، اما بعد متوجه شدیم که با چیزی مهم تر روبرو شده ایم: یک جسد مومیایی داخل مجسمه ای تاریخی!

این مومیایی به صورت چهارزانو (حالت لوتوس در آئین بودا) روی چند لایه از پارچه نشسته است و روی پارچه ها جملاتی چینی نوشته شده که هویت و تعیینات این مومیایی را بازگو می نماید. طبق این نوشته ها، این جسد متعلق به یک راهب بودایی به نام لیکوآن است که از روش خود-مومیایی استفاده نموده تا خود را برای دنیای بعد آماده کند.

وان ویلسترن در رابطه با کشف این مومیایی می گوید:

پس از آنالیز مومیایی داخل مجسمه حدس ما این است که این مومیایی در 200 سال اول در نیایشگاه های بودایی در چین در معرض دید سایر بوداییان قرار داشته است…احتمالا در قرن 14 بوده که تصمیم گرفته شده این جسد مومیایی شده را به مجسمه ای طلایی و هنری تبدیل نمایند!

دانشمندان حدس می زنند که احتمالا بعد از 200 سال اجزاء این راهب در حال از بین رفتن بوده است. به همین علت برای اینکه او را تا ابد نگهداری نمایند او را داخل این مجسمه قرار داده اند.

ویلفرد روزندال، فسیل شناس و سرپرست تیم تحقیق در این رابطه می گوید:

خود-مومیایی در بین راهبان بودایی موضوع عجیب و نوی نیست، اما اینکه یک جسد مومیایی داخل مجسمه پیدا کنیم واقعا شگفت انگیز و منحصربفرد است. این تنها نمونه ای است که تا به امروز با آن روبرو شده ایم. با استفاده از سی تی اسکن متوجه شدیم که داخل این مجسمه، جسدی سالم واقع شده است که هنوز پوست و ماهیچه دارد و به خوبی محافظت شده است. چیزی که ما را شوکه کرد این بود که با یک مومیایی کامل و سالم روبرو بودیم، نه یک اسکلت! این راهب بودایی در زمان مرگ بین 30 تا 50 سال سن داشته است.

خود-مومیایی چیست؟

در گذشته بعضی از فرقه های بودائی که آئین های سختیگرانه تری داشتند روشی به نام خود-مومیایی داشتند که آن را به پیروانشان هم توصیه می کردند. در این روش فرد به مرور غذای خود را کم و کمتر می نماید تا وقتی که به مرور به یک مومیایی زنده تبدیل گردد و در نهایت بمیرد! این سنت در کشورهایی مثل ژاپن، چین و تایلند اجرا می شد و هزاران سال قدمت دارد و تا قرن 19 هم انجام می شد؛ تا اینکه انجام چنین مراسمی ممنوع اعلام شد. فردی که این روش را اجرا می نماید رژیم غذایی خاصی را دنبال می نماید و هرروز از چایی سمی می نوشد که بدنش را برای کرم ها و حشرات غیرقابل خوردن می نماید! این روش بسیار سخت و سخت است و بسیاری از راهبان در جریان این کار می میرند. اما راهبانی که تا به آخر پیروز شوند خود-مومیایی را انجام دهند بسیار مورد احترام و تقدیر قرار می گیرند.