بی تدبیری و سهم طلبی مدیران سیاسی عامل اوضاع اسفناک دریاچه ارومیه
به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها، عضو هیئت علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران گفت: اگر این تصمیمات غلط و سوءمدیریت ها در مورد حوضه آبریز دریاچه ارومیه نبود، خشکسالی نمی توانست تا این حد حیات دریاچه ارومیه را نابود کند.
به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها آنلاین، دکتر مهدی اسماعیلی بیدهندی عضو هیئت علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران در رابطه با عواملی که حال و روز فعلی دریاچه ارومیه را رقم زده اند، اظهار کرد: بی تدبیری، سوءمدیریت، زیاده خواهی و سهم طلبی مدیران سیاسی در 3 دهه گذشته بود که منجر به تصویب پروژه های مختلف در قالب سدسازی، احداث میان گذر شهید کلانتری و...، در حوضه آبریز دریاچه ارومیه شد و شرایط فعلی دریاچه را رقم زد.
وی ادامه داد: بسیاری از این پروژه ها بدون مطالعات درست و آینده پژوهی انجام شد که این امر منجر به این شد که در زمان خشکسالی، اثر خشکسالی بر شرایط دریاچه ارومیه ده ها برابر گردد و سطح تزار دریاچه ارومیه به شدت کاهش پیدا کند. در نتیجه می توان گفت که عامل رقم خوردن اوضاع اسفناک دریاچه عوامل انسانی است و اگر این تصمیمات غلط و سوءمدیریت ها در مورد حوضه آبریز دریاچه ارومیه نبود، خشکسالی نمی توانست تا این حد حیات دریاچه را نابود کند.
عضو هیئت علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران در مورد راه حلهای احیای دریاچه ارومیه بیان نمود: زمانی می توان از راه حل فوری صحبت کرد که ما ابزاری داشته باشیم که چه از نظر سخت افزاری و چه نرم افزاری بتواند در کوتاه مدت اجرایی گردد و نتایج فوری و کوتاه مدت به ما بدهد اما در حال حاضر در مورد دریاچه ارومیه چنین ابزاری را نداریم.
اسماعیلی بیدهندی اضافه کرد: به عنوان مثال، یکی از راه حلهای فوری که می تواند به احیای دریاچه یاری کند، رهاسازی حق آبه دریاچه از سدها به وسیله وزارت نیرو است، اما به این علت که آب پشت سدها برای مصارف شرب، کشاورزی و صنعت استفاده می گردد، این امکان فراهم نیست. از طرفی خشکسالی نیز باعث شده تا همین آب پشت سدها کمتر گردد و در نتیجه امکان رهاسازی آن برای احیای دریاچه وجود ندارد چرا که رهاسازی آب در این شرایط ممکن است باعث بروز تعارضات اجتماعی میان شهروندان، کشاورزان و صنعتگران و...، گردد؛ در نتیجه رهاسازی آب از سدها عملی نیست.
وی با اشاره به کاهش نزولات جوی در کشور گفت: کنترل بارش ها در دست ما نیست و نمی توانیم کنترل کنیم که در زمانی که ما احتیاج داریم بارندگی انجام گردد و به احیا دریاچه یاری کند. مباحث انتقال آب به دریاچه ارومیه از ارس، دریای خزر، کردستان و ...، نیز مطرح بوده که این پروژه ها نیز از نظر فنی و مالی نمی توانند در یک بازه زمانی کوتاه مدت نتیجه دهد.
عضو هیئت علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران توضیح داد: از بین تمام گزینه هایی که برای احیای دریاچه مطرح می گردد، با در نظر گرفتن اثرات سوء آن ها، آزادسازی حق آبه دریاچه از سدها گزینه ای است که شاید بتواند مانند مُسکن برای دریاچه عمل کند اما اجرایی شدن این گزینه به تنهایی نیز کافی نیست و ممکن است اثرات سوء دیگری داشته باشد.
اسماعیلی بیدهندی توضیح داد: از ابتدای دولت یازدهم که ستاد احیای دریاچه ارومیه شکل گرفت و دولت اقدام به معین ساز و کار دقیق و علمی برای احیای دریاچه کرد، فرآیند دراز مدتی طی شده است. مهم ترین کاری که دولت در حال حاضر می تواند انجام دهد این است که یک گزارش کامل و جامع از عملکرد و اقدامات ستاد احیای دریاچه ارومیه و نتایج آن منتشر کند و در اختیار عموم مردم و به ویژه متخصصین قرار دهد تا بتوان نقاط ضعف و قوت این برنامه ها را تحلیل و ارزیابی کرد و بتوان برای آینده بر اساس آسیب شناسی دقیق و مستند تصمیم بگیریم.
وی اعلام کرد: باید تعیین گردد که اقدامات گذشته ما چه نتایجی داشته و آیا باید این جهت را ادامه دهیم و یا جهت دیگری را جایگزین کنیم. مهم ترین کار برای احیای دریاچه ارومیه آسیب شناسی اقداماتی است که تا به امروز انجام شده است.
منبع: همشهری آنلاین