آینده از دید انسان های یک میلیون ساله، افزایش طول عمر چه بلایی سر بشر می آورد؟
به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها، افزایش طول عمر انسان می تواند فرصت های منحصربه فردی را به ارمغان بیاورد اما خطرات دلهره آوری نیز همراه خواهد داشت.
گروه دانشگاه خبرگزاری وبلاگ اخبار و رویدادها، اخیرا دانشمندان باکتری هایی را کشف نموده اند که برای بیش از 100 میلیون سال زیر کف اقیانوس مدفون شده اما همچنان زنده بودند. اگر انسان نیز می توانست حتی یک میلیون سال زنده بماند، چه تغییراتی در دنیا و سبک زندگی فعلی بشر به وجود می آمد؟ مسلما دوره تصدی اساتید دانشگاهی محدود می شد. دانشگاه مجبور می شدند برای بهره گیری از استعدادها قوانین سنتی حوزه آموزش و پژوهش را کنار بگذارند و انتساب اعضای هیئت عملی را به یک قرن محدود نمایند.
عمر طولانی چه بلایی سر انسان می آورد؟
گذشتگان بر این باور بودند در حالی که انسان قادر نیست مرگ را به تعویق بیاندازد اما می تواند نحوه زندگی کردن خود را کنترل کند. یکی دیگر از باورهای نسل های گذشته این است که به هر کجا بروی آسمان همین رنگ است. براساس دیدگاه انسان امروزی، هر دو باور نادرست به شمار می رود. اگر بشر در علوم و فناوری های زیستی پیشرفت کند، می توان دنیا پساکرونایی را تصور کرد که برای بیشتر بیماری ها درمانی پیدا شده و طول عمر انسان به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
اگر چنین اتفاقی بیفتد، اهداف انسان تغییر می نماید؟ چه تأثیری بر زندگی بشر می گذارد؟ افزایش طول عمر انسان به این معناست که می توان برنامه ریزی های بلندمدت کرد، می توان کارهای بلندپروازانه ای انجام داد، می توان بیشتر به محیط زیست سیاره اهمیت داد و بیشتر به روابط بین فردی پرداخت چراکه آلودگی و خصومت تأثیرات منفی بلندمدتی به همراه دارد. تجربه زندگی طولانی تر می تواند انسان را عاقل تر و ریسک پذیرتر کند.
اجتنابی از تصادف ها نیست
اگر طول عمر انسان بیشتر گردد، نه تنها فرستادن سربازان جوان به جنگ منطقی نیست بلکه آغاز جنگ در وهله اول اشتباه به شمار می رود. با این حال حتی راهبردهای هوشمندانه نیز نمی تواند نجات و بقای بشر را تضمین کند. برای مثال ارتباط میان مغز و حجم بدن دایناسورها به اندازه ای نبود که باعث هوشمندی این جانوران گردد تا سیارکی باعث نابودی آنها شد را تشخیص دهند. تصادفات اجتناب ناپذیر هستند.
خطرات افزایش عمر بشر چیست؟
افزایش طول عمر انسان به طور متناسب باعث افزایش دوره باروری نیز می گردد که این امر می تواند احتمال افزایش جمعیت بی رویه را افزایش دهد. باتوجه به نرخ زاد و ولد فعلی، ممکن است تعداد انسان های میلیون ساله به سطح 100 تریلیون نفر برسد. برای کنترل این شرایط احتیاج به سیاستی عمومی است تا نرخ زاد و ولد به سطح دلخواه برسد. درنهایت می توان با استفاده از پورت های مسافرتی، انسان ها را به فضا و سیارات دیگر فرستاد تا نرخ زاد و ولد متعادل بماند و میزان جمعیت زمین متناسب با منابع انرژی و غذایی در دسترس باشد.
زندگی در سیارات دیگر
یکی از مزیت های افزایش عمر این است که می توان با استفاده از راکت های شیمیایی فعلی به نزدیک ترین ستارگان سفر کرد. رسیدن به نزدیک ترین سیاره قابل سکونت در اطراف پروکسیما قنطورس (نزدیک ترین ستاره به زمین بعد از خورشید) حدود 100 هزار سال طول می کشد. این زمان برای انسان هایی که می توانند یک میلیون سال عمر نمایند، مانند یک دهه است. مسلما فضاپیمایی که انسان ها را به سفری چنین طولانی می برد باید زیست بومی پایدار و محیطی راحت برای مسافران فراهم کند.
البته طی یک میلیون سال آینده، نزدیک ترین ستاره به زمین پروکسیما قنطورس نخواهد بود، بنابراین بشر باید به فکر سیارات قابل سکونت دیگر نیز باشد. درواقع آسمان شب با آمدن ستارگان جدید تغییر خواهد. در این مدت، ده ها هزار ابرنواختر در کهکشان راه شیری رخ خواهد داد که تهدیدی برای زیست کره زمین به شمار می رود. زیست کُره، زیست سپهر یا بیوسفر به بخش یا لایه ای از کره زمین گفته می گردد که در آن زندگی وجود دارد. این لایه زیستگاه انسان و دیگر موجودات زنده همچون پرندگان، ماهیان یا سازواره ها و موجودات خاکزی است و تا لایه های زیرین از زمین که ریشه درختان و دیگر جانداران نفوذ می نماید، ادامه دارد.
آینده هستی در یک نگاه
باتوجه پیشرفت قابل توجه فناوری های فعلی بشر طی چند سال آینده، به نظر می رسد که زندگی روی سیاره زمین در یک میلیون سال آینده بسیار متفاوت خواهد بود. با این حال زندگی بشر تنها محدود به زمین و کهکشان راه شیری نیست، تمام کیهان طی یک میلیون سال دستخوش تغییرات خواهند شد. درنهایت همه اشکال زندگی ناپدید می شوند، دنیا منبسط و سرد می گردد و تمام ستارگان طی 10 تریلیون سال آینده خاموش می شوند. در آینده بسیار دور، تمام دنیا هستی یخ می زند و دیگر هیچ انرژی برای حمایت از حیات وجود نخواهد داشت. به جرئت می توان گفت که نگرانی های فعلی انسان در برابر چشم انداز طولانی مدت کیهان ساده لوحانه به نظر می رسد.
4021/
منبع: خبرگزاری دانشگاه آزاد آنا