کسی که نان ندارد، چگونه به هنر فکر کند؟! - وبلاگ اخبار و رویدادها

به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها، آریان رضایی، کارگردان تئاتر با تاکید بر اینکه این روز ها بحث سلامت و اقتصاد برای مردم اولویت دارد، می گوید: کسی که نان شب ندارد، چگونه می تواند به تماشای تئاتر فکر کند؟!

به گزارش ایسنا، او با اشاره به اینکه این روز ها هم فعالان تئاتر و هم مخاطبان آنان که اغلب طبقه متوسط اجتماعی هستند، دچار تنگنا های مالی فراوانی شده اند، ادامه می دهد: در شرایط فعلی نه هنرمندان و نه حتی مدیران امیدی ندارند که بازگشایی تئاتر بتواند کاری از پیش ببرد. چراکه این روز ها سلامت و اقتصاد در اولویت نهاده شده است و دیگر برای کسی رمقی نمانده تا به موضوعاتی مانند تئاتر فکر کند.

رضایی یادآوری می نماید: اوایل همه گیری کرونا، جنب و جوشی در فضای مجازی ایجاد شد و شکل گیری اجرا های آنلاینی را در پی داشت که اتفاقا مورد استقبال تماشاگران هم نهاده شد، ولی سال جاری در شرایط دیگری سخن می گوییم. شرایط امروز ما مانند جنگی چند ساله است. در آغاز همه مردم قدرت و مقاوت بیشتری دارند، ولی بتدریج توان شان کم می شود. الان هم شرایط، آنچنان بحرانی است که نمی توان به بازگشایی تئاتر و آغاز اجرا ها در سالن های نمایشی امید بست، زیرا همانطور که گفتم، سلامتی و اقتصاد برای همه ما در اولویت نهاده شده است.

او با تاکید بر اینکه دستگاه های دولتی باید ساز وکار تخصیص بودجه تئاتر را تغییر بدهند، اضافه می نماید: مرکز هنر های نمایشی بودجه سالانه ای برای فراوری کار دارد. اگر این بودجه برای فراوری نمایش هزینه نشود، به صندوق دولت برمی شود به همین دلیل گاه می بینیم این بودجه صرف فراوری یکسری کار ها یا برنامه های سفارشی کم کیفیت می شود. در شرایطی که بسیای از هنرمندان تئاتر با مسائل جدی مالی رو به رو هستند و دیگر توانی برایشان باقی نمانده، مرکز هنر های نمایشی باید ساز و کار تخصیص بودجه را تغییر بدهد و آن را منوط به اجرای داخل سالن نکند بلکه از هر کنش گری یا اتفاق خلاقه ای در زمینه تئاتر، حمایت کند.

این کارگردان درباره لزوم تخصیص بخشی از بودجه فراوری تئاتر به اجرا های آنلاین می گوید: در شرایط عادی هم خوب است این اتفاق بیفتد همچنانکه مرکز هنر های نمایشی از برنامه هایی مانند جلسات نمایشنامه خوانی یا اجرا های خیابانی یا کار های سفارشی و موضوعی حمایت می نماید. حال که شرایط تئاتر این گونه است، مدیریت تئاتر ما به جای اینکه به فکر حصارکشی تئاترشهر باشد، باید معیشت هنرمندان تئاتر را در اولویت قرار بدهد. اما از بهمن ماه، تمام هم و غم خود را به محیط اطراف تئاتر شهر متمرکز نموده اند و خود را به نشنیدن زده اند در حالیکه مسائل مهم تری وجود دارد. ضمن اینکه راه چاره معضلات اطراف تئاتر شهر، حصارکشی نیست.

رضایی با اشاره به استقبال تماشاگران از اجرا های نمایشی مونا فرجاد در صفحه شخصی این بازیگر می گوید: چه خوب است اگر مرکز هنر های نمایشی از کار او حمایت کند. با این کار، بسیاری دیگر تشویق می شوند و دست به کار های خلاقه می زنند. بعضی از اجرا های مونا فرجاد بیش از 100 هزار بازدیدکننده داشته و این نشانگر علاقه تماشاگر است، چرا از این فرصت استفاده نکنیم. با این شیوه هم از آن هنرمند خلاق حمایت نموده ایم و هم فضایی تازه برای اجرای نمایشی فراهم آورده ایم.

او که سال گذشته چند نمایش تک نفره را به صورت آنلاین اجرا کرد، در پاسخ به این پرسش که چرا این فرایند را ادامه نداده است، یادآوری می نماید: هر سه نمایشی که اجرا کردم، با استقبال تماشاگران رو به رو شد. در هر اجرا 300 بلیت فروخته شد یعنی دست کم 600 نفر آن نمایش را دیده اند. اگر در سالنی مانند تماشاخانه ایرانشهر هم اجرا می داشتم، شبی 200 تماشاگر کار را می دیدند. این در حالی است که اجرا در پلتفرم و خرید بلیت، مراحلی داشت که تماشاگر قبلا تجربه ننموده بود. ضمن اینکه وقتی حرکتی نوپا شکل می گیرد، از همان اول نمی توان به استقبال تماشاگر فکر کرد.

رضایی خاطرنشان می نماید: هر کسی ممکن است بر اساس دغدغه شخصی و ضرورت فرهنگی، کار هایی انجام دهد. اما شخصا دیدم از جایی به بعد قرار نیست پاسبان باشم و از چیزی حفاظت کنم. بلکه باید اجازه بدهیم هر حرکتی راه خودش را پیدا کند و از آنجاکه مشغول نوشتن کتاب و ساخت چند فیلم کوتاه بودم، انرژی ام را بر این کار ها متمرکز کردم.

این کارگردان با اشاره به مباحثی که سال گذشته درباره اجرا های آنلاین در جامعه تئاتری ایجاد شد، یادآوری می نماید: هم از تعداد تماشاگران راضی بودم و هم درباره این موضوع مصاحبه های زیادی انجام شد که نشان می دهد این موضوع مورد توجه نهاده شده است.