هنر بیزانسی و ویژگی های حیرت آور این دوره کمتر شناخته شده!
به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها، هنر بیزانسی اگرچه به اندازه رنسانس ایتالیا یا رنسانس شمالی مشهور نیست، ولی به هرحال دوره بسیار مهمی در تاریخ هنر غرب بود. این هنر که آن را بیشتر به موزاییک های پرزرق وبرق و استفاده بی اندازه از طلا در آن می شناسند، عمیقاً با ظهور مسیحیت در اروپا گره خورده است و خیلی از دیوارنما های آن هنوز زینت بخش بسیاری از کلیساهای حوزه مدیترانه می باشند.
هنر بیزانسی پس از آن ظهور پیدا کرد که امپراتور کنستانتین اول (دوره حکومت از 272 تا 337 میلادی) در سال 313 میلادی موافقت خود را با برقراری آیین مسیحیت در امپراتور روم باستان خاطرنشان کرد. او به سال 330 میلادی پایتختش را از رم به بیزانس تغییر داد و این شهر پس از آن به افتخار او کنستانتین یا قسطنطنیه (استانبول کنونی) نام گرفت. سپس هنرمندان رومی به این شهر مهاجرت کردند تا کلیساهای آن را به سبک های گوناگون کاشی کاری سنتی روم باستان بیارایند. صدها سال طول کشید تا این سبک بخصوص شکل خودش را پیدا کند و در سرتاسر ترکیه، ایتالیا و اسپانیا حک شود. هنر بیزانسی تا قرن پانزدهم میلادی و زمانی که قسطنطنیه در سال 1453 به دست امپراتور عثمانی افتاد، ادامه یافت.
این سبک هنری قرون وسطایی پرزرق وبرق اثرات ماندگاری را بر تاریخ هنر غرب بر جای گذاشت و حتی صدها سال بعد نیز به هنرمندانی چون ال گرکو الهام می بخشید. امروزه نیز گردشگران هنوز می توانند برخی از مشهورترین کاشی های این سبک هنری را در ایا صوفیه و مناطقی از ایتالیا ببینند.
ما اینجا به چند ویژگی اصلی هنر بیزانسی اشاره خواهیم کرد.
شمایل انگاری دینی
موزاییک بیزانسی مسیح فرمانروای عالم در مسجد ایا صوفیه کشور ترکیه
هنر بیزانسی به دلیل منشائش، تقریباً فقط به تصویرپردازی موضوعات دینی مانند مریم باکره، عیسی و صحنه هایی از انجیل می پرداخت. کلیسا نیز که حجم گسترده ای از ثروت و اثرگذاری را در جامعه بیزانسی داشت، این موضوعات هنری را تشویق می کرد. یکی از مشهورترین موزاییک کاری های این دوره را هنوز می توان در مسجد ایا صوفیه دید که مسیح را به عنوان پانتوکریتِر یا حاکم هستی به تصویر می کشد.
موزاییک ها
موزاییک بیزانسی امپراتور ژوستینین در شهر راونا، کشور ایتالیا
هنرمندان بیزانسی نیز مانند رومی ها با استفاده از هزاران تساری (قطعات ریز شیشه، سنگ، سرامیک و دیگر مواد) موزاییک های ظریفی می ساختند. البته، بیزانسی ها مواد گران بهاتری مانند ورق طلا و سنگ های قیمتی را به طرح هایشان می افزودند و بدین ترتیب این سبک هنری را بیشتر گسترش می دادند.
تصویرپردازی سبک دار
موزاییک بیزانسی از کلیسای هاگیوس دمتریوس در شهر تسالونیکی کشور یونان، مربوط به قرن هفتم و اوایل قرن هشتم میلادی.
در هنر بیزانسی تصویرپردازی سبک دار به شمایل طبیعی ترجیح داده می شد. هدف این هنر برانگیختن حس شگفتی و ستایش افراد در کلیسا بود. بدین ترتیب، آن ها از شکل های ظریف و معلق و تساری های طلایی استفاده می کردند تا دیگرجهانی بودن پدیده های مذهبی را نشان دهند.
منبع: گردشبان