فیلمی نفسگیر برای مهاجرین افغانستانی در سینماهای ایران - وبلاگ اخبار و رویدادها

به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها، محمدتقی فهیم گفت: فیلم از نظر مهاجرین افغانستانی در ایران فیلم نفس گیری است. اما اسم فیلم غیر مردمی است و خود فیلم هم به درد مخاطبین انبوه نمی خورد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی وبلاگ اخبار و رویدادها، میز نقد برنامه سینمایی هفت، بامداد امروز به آنالیز و نقد فیلم سینمایی شکستن همزمان بیست استخوان (ساخته برادران محمودی) با حضور مسعود فراستی، جواد طوسی و محمدتقی فهیم پرداخت که در ادامه گزیده ای از این میز نقد آمده است:

محمدتقی فهیم در ابتدای این میز نقد گفت: فیلم از نظر مهاجرین افغانستانی در ایران فیلم نفس گیری است. اما اسم فیلم غیر مردمی است. خود فیلم هم به درد مخاطبین انبوه نمی خورد.

وی ادامه داد: برادران محمودی (کارگردان) هم برای کشور ما هم برای اهالی افغانستان اتفاق خوبی بودند. من به برادران محمودی علاقه مند هستم. از نظر فرهنگی ما به هم نزدیک هستیم. آدم های فیلم های آن ها رو دوست دارم. آدم هایی این فیلم پرداخت شخصیت خوبی دارند. بدون حرافی موقعیت ها را بیان میکنند. اما بیشتر گرفتار ایده هستند.

فهیم گفت: در این فیلم یک خبر داریم که در ایران، ایرانی ها اجازه اهدای عضو به اتباع دیگر ندارند، اما بسط نمیشود. مادر در این فیلم ساخته نمیشود. دوتا برادر هم از نظر ارتباط با داستان رابطه ها درست شکل نگرفته است. انتهای محافظه کارانه ای دارد. اما شخصیت پردازی خوبی دارد. بازی تنابنده به شخصیت عظیم شکل داده است.

فراستی در ادامه گفت: تنابنده در فیلم بد نیست. اگر بدی وجود دارد کات های اشتباه کارگردان است. زمینه تردید خیلی خوب است، ولی این زمینه ساخته نشده است. هر فیلمی واقعی اگزویتیک یا اگزویتک نما در جشنواره های خارجی جایزه میگیرد. اساسا از دنیا سوم این ها فیلم اگزوتیک میخواهند. در این فیلم نسبت با مادر برقرار نمیشود. مادر فیلم در این فیلم عالی است. باز هم میگویم که مشکل دوربین و جای دوربین وجود دارد.

جواد طوسی نیز در ادامه گفت: برادران محمودی اصراری برای یک روایت ندارد. کمابیش توانسته با زبان سینما این خلوت ها را به تصویر بکشد. خلوت های شخصیت عظیم خوب به تصویر کشیده شده است. شخصیت مادر طبق گفته خود کارگردان نابازیگر است.

وی ادامه داد: یک رکب هنرمندانه برادران محمودی می زند دست دو برادر در دست هم که لرزش دست شخصیت عظیم را به همراه دارد. انگار در قسمت دوم فیلم عامدانه ریتم کندتر میشود. یک مقدار کمرنگ تر بودن بعضی شخصیت ها مثل خواهر و زن شخصیت اصلی است. وقت تلف کردن در جهت تکرار زیبایی شناسی است. یک تک نمای خوب دارد آنجایی که در خلوت خود در استراحت فکر میکند.