شهرآورد؛ بازی لذت یا نفرت؟ - وبلاگ اخبار و رویدادها

به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها، اینجا باختن یعنی تمام شدن؛ یعنی رفتن توی لیست مغضوبین روی سکوها؛ یعنی حیا کن، رها کن؛ یعنی فسخ قرارداد؛ یعنی اشک؛ یعنی یک شب تلخ که صبح نمی گردد.

وبلاگ اخبار و رویدادها؛ احسان محمدی- مربی های بزرگ، در لحظه های حساس وقتی فوتبالیست ها زیر فشار، خون در رگ هایش یخ می زند به آنها می گویند: بروید توی زمین، بازی کنید و لذت ببرید!

اما اینجا انگار این را می گویند: بروید و نبازید! هر کاری می کنید فقط نبازید. بازی را بکُشید، خطا کنید، زیر توپ بزنید، لازم شد خودتان را روی زمین بیندازید اما نبازید... فقط نبازید.

اینجا باختن یعنی تمام شدن. یعنی رفتن توی لیست مغضوبین روی سکوها، یعنی حیا کن، رها کن. یعنی فسخ قرارداد. یعنی اشک، یعنی یک شب تلخ که صبح نمی گردد.

باختن هیچ کجای جهان لذتبخش نیست. لیگ برتر و لالیگا و بوندس لیگا و سری آ با هم فرقی نمی نمایند. وقتی شهرآورد در پیش است، هر کسی می خواهد برنده باشد، دست بالا. بعد از سوت سرانجام بازی کُری بخواند و یادش برود که چه چیزهایی ندارد. مهم این است که یک سه امتیاز شیرین که در تاریخ ثبت می گردد را توی جیبش دارد.

مدتهاست توصیه های نخ نمایی مانند این بازی هم مثل بازی های دیگر سه امتیاز دارد را حتی خود گویندگانش باور ندارند. این بازی فرق دارد. آنها که گل می زنند در تالار افتخاراتی که هر طرفدار کنج دلش ساخته است، تندیش می گردد، شمایل می گردد. نامش می ماند. این بازی، گاهی آنقدر جدی می گردد که دیگر بازی نیست، جنگ است. برای همین در سرانجامش کُشته می دهیم. یکی سکته می نماید، یکی گلوله می خورد تا سوگوارانشان در لباس های سیاه بگویند: لعنت به فوتبال!

فوتبال برای لذت، فوتبال برای نفرت، فوتبال برای تجارت، فوتبال برای وحدت ... هر کسی دوست دارد فوتبال را یک جور تعریف کند، یک جور متهم اش کند. دیوار کوتاهی دارد فوتبال. سالهاست در این سرزمین بادام های تلخ را توی سبد فوتبال می گذارند اما کسانی از همین فوتبال به بام رسیده اند، به نام، به جایگاه، به افتخار، به شهرتی که سزاوارش نبوده اند، به تحسینی که لایقش نبوده اند.

فوتبال گناهی ندارد. هرچه هست از قامت ناساز بی اندام ماست که یک بازی را به جنگ تبدیل می کنیم. به خون بازی و بعد به هم دندان نشان می دهیم. ما مدتهاست که لذت را فراموش نموده ایم، اما هر روز مشق نفرت می کنیم. تقصیر فوتبال نیست. به آینه نگاه کنیم.

کاش کالدرون و استراماچونی وقتی به رختکن می روند ته همه توصیه های فنی بلند بگویند:

- بروید توی زمین، بازی کنید و لذت ببرید!